Amendementen Wet collectieve warmtenet

De overgangsperiode waarin de gemeente ook warmtebedrijven met privaat meerderheidsbelang kan aanwijzen, is gewijzigd naar 10 jaar na inwerkingtreding van de Wcw. Hiermee ihebben bestaande private warmtebedrijven langer de mogelijkheid om nieuwe warmtekavels te krijgen, terwijl publieke partijen de tijd krijgen om hun financiële en organisatorische slagkracht op te bouwen. Dit moet de continuïteit van de warmtetransitie waarborgen in de jaren na invoering van de Wcw.

Het Rijk kan extra geld storten in het Vereveningsfonds om collectieve warmte betaalbaar te houden. De wet voorzag al in tarieflimieten, gefinancierd vanuit dit fonds en gevoed door een toeslag op warmtetarieven. Maar deze zijn budgetneutraal binnen de sector. 

Met dit amendement mag de minister een rijksbijdrage toekennen, zodat de tarieflimiet lager gesteld kan worden dan op basis van alleen sectorbijdragen mogelijk was. Dit verhoogt de financiële aantrekkelijkheid van warmtenetten doordat extreme tarieven via publieke middelen extra worden gedrukt.

Bij vergroting of samenvoeging van warmtekavels stijgen de tarieven voor de oorspronkelijke verbruikers niet significant. Het komt immers voor dat eerst de meest rendabele wijken worden aangesloten (lage tarieven) en later minder rendabele gebieden worden toegevoegd. Dit amendement schrijft voor dat bij zulke schaalvergroting extra zekerheid wordt ingebouwd, zodat de oorspronkelijke groep geen forse tariefverhoging krijgt.

Lokale warmtegemeenschappen moeten vanaf het begin worden betrokken bij het vaststellen van een warmtekavel. Gemeenten moeten deze initiatieven betrekken bij de planvorming, wat hun “energie van onderop” benut en het draagvlak vergroot. Ook worden gemeenten verplicht lokale warmtegemeenschappen te ondersteunen bij het organiseren en professionaliseren, zodat zij een eerlijke kans krijgen naast reguliere warmtebedrijven.

Een overgangsregeling zorgt ervoor dat al gestarte aanbestedingen voor nieuwe warmtenetten kunnen doorgaan onder het oude regime. En voorkomt dat gemeenten lopende aanbestedingen moeten stopzetten of overdoen bij inwerkingtreding van de Wcw. Dit voorkomt vertraging en kosten. Alleen vergevorderde aanbestedingen komen hiervoor in aanmerking. En er geldt een tijdslimiet, zodat misbruik wordt voorkomen.

Er geldt een vrijstellingsregeling (met meldplicht) voor kleine collectieve warmtesystemen buiten een aangewezen warmtekavel, in plaats van een ontheffing. Dit geldt ook voor verenigingen van eigenaren/verhuurders die zelf warmte leveren aan hun leden/huurders buiten een warmtekavel. Er komt een meldplicht bij de gemeente en een toets door de Autoriteit Consument & Markt op geschiktheid van het warmtebedrijf. Dit verlaagt drempels en onzekerheid voor kleinschalige (nieuwbouw)projecten met een eigen warmtesysteem, terwijl basisregels (onder meer voor duurzaamheid en tarieven) wel blijven gelden.

Het is mogelijk om 1 kostengebaseerd tarief vast te stellen voor meerdere warmtekavels als een warmtebedrijf voor die kavels is aangewezen (clustering). Met andere woorden: wanneer 1 warmtebedrijf meerdere netten exploiteert, hoeven tarieven niet strikt per kavel afzonderlijk bepaald te worden maar kan 1 uniform tarief gelden. Gemeenten moeten die kavels wel hebben gebundeld. Dit vergemakkelijkt tariefsocialisatie over verschillende netten onder dezelfde beheerder.

• Wet collectieve warmte (Wcw)
• Wetsvoorstel Wet collectieve warmte | Tweedekamer.nl