Niets leuker dan resultaat te zien van je noeste arbeid. Dat stimuleert en motiveert mij in ieder geval om vol te houden en door te gaan. Maar hoe meer ervaring ik heb, hoe meer ik heb geleerd dit genuanceerder te zien. Wat is dat resultaat dan? Inmiddels weet ik dat niet alleen het resultaat telt, maar dat het proces daar naar toe minstens zo belangrijk is.

Mijn pleegzoon van 21 speelt professioneel basketbal. Iedere week is het spannend of zijn team wint en of hij als individuele speler voldoende goede acties scoort om door te kunnen groeien naar een hoger niveau. Maar de invloed van hem en zijn team op het winnen van de wedstrijd is beperkt. De wedstrijd is een momentopname en de winst hangt af van hoe het team in zijn vel steekt, hoe wordt samengewerkt, het aantal blessures in het eigen team en bij de tegenstander, etc. Wat minstens zo belangrijk is, zijn de dagelijkse trainingen met elkaar, de onderlinge sfeer daar, het samenspel, het vertrouwen in de ander en het elkaar gunnen om te scoren. Als die dagelijkse trainingen niet goed lopen, dan lukt de wedstrijd doorgaans ook niet.

‘Resultaat is afhankelijk van teamprestatie’

Dit is ook zo bij de lokale warmtetransitie. Het gewenste resultaat is helder: stoppen met het gebruik van aardgas en iedereen voorzien van betrouwbare en betaalbare duurzame warmte. Maar hoe daar te komen, het proces daarnaar toe, kent veel onderlinge afhankelijkheden en de nodige hobbels. We kunnen niet meer dan de randvoorwaarden optimaliseren en de inspanningen maximaliseren zodat we op termijn het doel bereiken. Wij zien iedereen daar keihard aan werken, zowel op landelijk en provinciaal als op regionaal en lokaal niveau. Maar door de grote onderlinge afhankelijkheden zien we ook irritaties tussen spelers over het onvoldoende leveren wat de ander nodig heeft. Terwijl het resultaat afhankelijk is van de teamprestatie.

‘We moeten samen blijven leren én omdenken voorbij de beperkingen’

Als je als basketballer de bal niet krijgt, dan kun je niet scoren. Maar je kunt wel van veel waarde zijn in de opbouw van het spel, waardoor een andere speler scoort. Of je kunt met een goede verdediging voorkomen dat er tegenpunten komen. Het resultaat blijft een teamprestatie. Zo ook in de warmtetransitie. Onder de ideale omstandigheden kunnen we meters maken, maar die omstandigheden zijn vaak verre van ideaal. Het proces is omgeven van onzekerheden en beperkingen. Daar moeten we van leren en samen moeten we voorbijgaan aan de beperkingen. Dat vergt lef, moed en geduld. Zeker in een setting waar veel bewoners nut en noodzaak van de warmtetransitie nog niet vinden opwegen tegen “het gedoe” en de kosten die erbij komen kijken. We moeten samen blijven leren en omdenken om zo voorbij de beperkingen toch resultaten te halen. Steeds op zoek naar wat wél kan, in plaats van wat niet kan.

De (semi) professionele basketbalwereld kent helaas veel coaches die fouten gelijk afstraffen door de speler op de bank te zetten. Dat is ondermijnend voor het vertrouwen van de speler en die neemt vervolgens zo min mogelijk risico. Een blijk van waardering daarentegen geeft een speler vertrouwen en energie en daarmee vleugels. Laten we elkaar ook  wat vaker complimenten geven zodat we vleugels krijgen.